පළමු කොටස මෙතැනින් කියවන්න
ස්ටාලින් කිසිවක් කීවේ නැත. ඒ නිශ්ශබ්දතාවය අමන්දාගේ දවසම මූසල කළේය. උඩ පැන පැන තලන්න බලන් ඉඳිද්දී යකඩය රත් වෙන්නෙ නැතිවුනාම අසීරුය. ඒ අසහනය දරාගෙනම අමන්දා ගෙදර යන්න ගියාය.
ත්‍රීවිලයක් ළඟපාත නැති නිසා ඈට ටික දුරක් ඇවිදන් යන්න සිදුවිය. ඇයට ඒ දවස වෙනදට වඩා වෙනස්වට දැණුනි. ඇගේ අඩියක් අඩියක් පාසා ස්ටාලින් බලන් ඉන්නවා යැයි හැඟුනි. එය මාරම විඩාවකි. කවුරුන් හෝ තමන්ගේ පැද්දෙන පස්ස දිහා බලන් ඉන්නවා යැයි සිතුනොත් ඉන් ඉස්සරහට ඇවිදින්න බැරිය. අමන්දාට වුනේ එබන්දකි. හැම අඩියක්ම ඕනවටත් වඩා සිතා තබන්නට ගොස් ඇය ඇද නොවැටුනා පමණකි. නොයෙක්වර බොරුවට දුරකතනය කනේ තබා ගත්තේද තමන්ටම තමන්ව රවටාගැනීමේ උවමනාව නිසාය.
ස්ටාලින් ඇගේ මනසට රිංගා ඇත. ඇයව අමුතුම ආතතියකට ඇද දමා ඇත. ඒ මතක් වෙද්දි ඇය විසින් ස්ටාලින්ට කළ හදිය ගැන සතුටින් ඇය දත්මිටි කෑවා. දත්මිටි කන තරම් සතුටක්.. ඒක අමුතු එකක්.
ගෙදර එද්දි පොඩි එකා බිංදු ආච්චි අම්මා එක්ක ඉඳලාම හෙම්බත් වීලයි සිටියෙ.
අම්මා… ආච්චි අම්මා එක්ක බෑ.. එයා බොරු කියනවා..
ගෙට ගොඩවෙද්දිම බිංදු පැමිනිල්ලක් අරන් ආවේය.
එයා කියනවා අම්මා සිදුහත් කුමාරයා නෙළුම් මල් හතක් උඩ ඇවිද්දලු. මං ඇහුවා විලක් උඩද කියල. නෑලු ගොඩලු. පච නේද අම්මා. එයා මුසාවාදාත් කියනවා..
මේ කොල්ලට වස් වදිනවා ඔය කතන්දර කියල. පන්ඩිතයා.. ආච්චි අම්මා බිංදුගෙ පුකට චටස් ගා එකක් ගැසුවා.
ආව්… බිංදු ආපහු හැරී ආච්චි පස්සෙන් පැන්නුවෙ ආච්චිට රිටර්න් එකක් දීමටයි.
බිංදු.. මං කියල තියෙනවානෙ ලොකු අයට…
අමන්දා කෑ ගැහුවත් බිංදුට ඒ ඇහුනේ නැතිය. අමන්දා කිව්වෙත් ඒක ඇහෙනවට වඩා යුතුකමක් කොට සලකාය. ඈ කාමරයට ගොස් ඇගේ ඇඳුම් උනා දමන්න ගත්තාය. හැඳ සිටි ගවුම උනා දැමූ ඇය බ්‍රා එක සහ පෑන්ටි එක පිටින් කණ්ණාඩිය ඉස්සරහ උන්නාය.
ඈ කවදාවත් මේ විදිහට ඇයව නරඹන්නේ නැත. පිළිකා පරීක්ෂාවට කියා පියයුරු මිරිකන්න කිව්වත් ඇය එය කරන්නේ කණ්ණාඩිය අසලට ඇවිත් නොවේ. කාලයත් සමග තමන්ගේ නිරුවත් දකින්නට තමන්ටම ඇතිවෙන ලැජ්ජාව ගැන අමන්දා පුදුම වුනේ නැත. ඇයට එය දැනුනේ දරුවෙක් සිටින මවකගේ ස්වභාවික තත්වයක් හැටියෙනි. දැන් ඇය විසේකාර කෙල්ලක නොවේ. ඇය දැන් මවකි. බිරිඳකි. ඇය ඒ ගරුත්වය රැකිය යුතුය.
නමුත් අද අමන්දාට තමන් දෙස බැලුනේය. තමන්ගේ පියයුරු දෙස උවමනාවෙන් බැලුනේය. යන්තම් පියයුරු තනපටයෙන් පිටතට දමා බලන්නට සිතුනේය. හැරී තමන්ගේම නිතඹ දෙස බැලෙද්දි තාමත් හැඩකාර යැයි සිතුනේය. මේ හැමදෙයක්ම ස්ටාලින් හින්දාය. තමන්ගේ වහලෙක් වන්නත් පෙරුම් පුරන පිරිමියෙක් මේ රටේ සිටී. හැමෝම තමන් මවක් හැටියෙන් දකිද්දි තමන්ව කසයක් අතින් ගත් අනුරාගිනියක් හැටියෙන් දකින ස්ටාලින් කෙනෙක් සිටී. අමන්දාට තමන්ගේම සිතුවිලි ගැන සිනා නැගුනි. එතකොටම බිංදු කාමරේට ආවේය.
අම්මා…
අමන්දා අඩ නිරුවතිනි. ඇය බිම වැටී තිබුනු ගවුමෙන් ඇඟ වසා ගත්තාය.
බිංදු.. මං කියල තියෙනවා ඇඳුම් මාරු කරද්දි කාමරේට එන්න එපා කියල..
බිංදු අමන්දා දෙස බලා සිටියා. ඔහුගේ මූනේ තිබුනේ ප්‍රශ්නාර්ථයක්.
නෑ අම්මා එහෙම කියල නෑනෙ..
ඇස් ලොකු කරගෙන බිංදු එහෙම කියනවිට අමන්දාටද එය නිවැරදි වග මතක් විය. ඇය ඕනෑ තරම් බිංදුව කාමරේ තියාගෙන ඇඳුම් මාරු කරයි. බිංදු නිතර කිරි බොන්න හදන කරදරෙන් ඇය මිදුනේද මෑතකයි.
මට මේ මොකද වෙලා තියෙන්නෙ…
අමන්දා බිංදුගේ ඔලුව අතගාමින් සිනාසුනා. ෆේස්බුක් ගිහින් ස්ටාලින්ට මොකද වුනේ යැයි බැලුවා. තාමත් පොරය එහෙමමය. දැන් එය කාන්තාවාදී සටනකි. එය විනෝදයකි.
පැය කීපයකින් නිර්මාල් ගෙදර ආවේය. ඔහුගේ කාර්එක මිදුලේ නවත්තන සද්දෙට අමන්දා උනන්දුවෙන් සාලයට ආවාය.
මොකද පරක්කු වුනේ… ඇය ඇහුවෙ විශේෂයක් ඇති නිසා නොවේ. නිර්මාල් හැමදාම එන්නේ මේ වෙලාව ආසන්නයේය. ඕනෑ නම් පැය බාගයක් පරක්කු වෙන්න ඇතිය.
අද අපේ ඔෆිස් එකට ආවානෙ හමුදාවෙන්. කොවිඩ් වැක්සින් එක ගහපු නැති අය අල්ලන්න. හොඳ වෙලාවට මගේ ළඟ කාඩ් එක තිබුනෙ. දෙන්නෙක් ඇල්ලුවා. උසාවි දැම්මා. මෙච්චර වෙලත් මුං වැක්සින් එක ගන්නෙ නෑනෙ..
නිර්මාල් ගෙට ඇතුල් වුනේ තමන්ගේ දවසේ විශේෂම ප්‍රවෘත්තිය කියාගෙනය. බහුතරයක් වැක්සින් කර ඇති නිසා දැන් මාස්ක් පළඳනා කරදරය අහවරය. නමුත් කාඩ් එක ළඟ තබාගැනීම අයිඩෙන්ටියට වඩා වැදගත්ය. නැත්තං ඕනම වෙලාවක ඕනම තැනක අත්අඩංගුවට පත්විය හැකිය.
ඒත් වැක්සිනය අන්තර් ජාතික කුමන්ත්‍රණයක් ලෙස සළකා එය නොකර සිටීමේ අයිතිය වෙනුවෙන් සටන් කරන සුලුතරයක් රටේ සිටී. නිර්මාල්ලාගේ ඔෆිස් එකේ හිටියේ නම් ඉඳිකටුවට ඇති බය නිසා මළත් එන්නත් නොකරන දෙන්නෙකි. උන් දැන් පිටුවහලුන් මෙන් හැංගි හැංගි ජීවත් වෙති. එන්නත් නොකරන සියල්ලන් රාජ්‍ය ද්‍රෝහීන් හැටියෙන් ප්‍රකාශයට පත් කර තිබේ.
ඒ කතාවට වඩා අමන්දාට දැනුනේ නිර්මාල් ළඟින් ආ බීර ගඳය. කොහෙට හෝ ගොසින් බීලා ඇවිත් ඇත. එය වරදක් නොවේ. නමුත් නිර්මාල් තමන් විසින්ම එය වරදක් හැටියෙන් ගෙන වසන් කරන්නට විවිධ දේශපාලන කතන්දර කියයි. එය විහිලුවකි. නමුත් ඒ නිර්මාල්ගේ හැටිය.
අමන්දා නහය වසා ගත්තාය. ඒ ගඳ දැනෙන බව නොකියා ඇඟවීමටයි.
ඔහු වැඩ කරන්නේ සොෆ්ට් වෙයාර් කොම්පැනියකය. ඒ නිසාම තේරුම් ගත නොහැකි ජාතිමාමකත්වයක්, ආගම් බැතියක් නිර්මාල්ට ඇත. උදේ කාර් එකේ ඩෑෂ් බොර්ඩ් එක උඩ අලවා ඇති බුදු පිළිමය ඉදිරියෙන් මල් කීපයක් නොතබා නිර්මාල් වාහනය ස්ටාර්ට් කරන්නේ පවා නැත. ඒ මදිවාට ඔහු වෙජිටේරියන්ය. අමන්දා බිංදුත් එක්ක එලියට ගිය විටෙක් මස් මාංශ කෑවොත් මිස ගෙදරට ඒවා නොගෙනෙයි. මේ නිසාම බිංදුගේ ආසම කෑම කේඑෆ්සී චිකන්ය.
ස්ටාලින් ගැන කියන්නට ඕනෑ වුනත් අමන්දා එය නොකීවේ නිර්මාල් ළඟින් ආ බීර ගඳ නිසාය. බීර බීම ඇත්තට සිදුවු දෙයක් නොවන හැටියෙන් හිඳින්නට ඔහු දරන තේරුමක් නැති උත්සාහය අමන්දාට ඇති කළේ බාල හැඟීමකි.
මල් පබා… වී….. මල් පබා…
පුදුම නිර්මාණයක් අප්පා.. මේ රටේ මිනිස්සුන්ට මේවා වටින්නෙ නෑනෙ.. බලන්න වචන.. මියුසික්.. මේකනෙ සංගීතය කියන්නෙ. දැන් ඔක්කොම උන් කියන්නෙ කුණුහරුප. ඒ මදිවට ඒවා සාහිත්‍ය කියල කියන්න හදන එවුනුත් ඉන්නවා…
නිර්මාල් තමන්ගේ අයිමැකයේ සිංදු අහමින් ඒවා තනියම විචාරය කරයි. අමන්දා පිටුපස සිට අසා සිටිනවා යැයි ඔහු සිතයි. අමන්දාට වේරලියැද්දව පේන්න බැරිය. ඇය සිටියේ හෙට ප්‍රසන්ට් කළ යුතු වාර්තාවක් සකස් කරමිනි. බිංදු ඇඳේ අනිත් පැත්තේ නිදි.
නිදාගන්න පෙරාතුවද අමන්දා නැවත තමන්ගේ ෆේස්බුක් එක බැලුවාය. ස්ටාලින්ගෙන් මොනවා හෝ ඇවිත් ඇතැයි පැතුවාය. නමුත් සියල්ල හිස්ය. ගෝෂාව විතරය. ඈ ලැප්ටොපය පසෙකින් තබා නිදාගන්න හැදුවාය.
මට ඔයාගෙ සෙක්ස් ස්ලේව් වෙන්න ඉඩ දෙන්න… ඈට ඒ අකුරු වචන වී සද්ද වී ඇසුනේය. ඒ වචනවලින් තමන්ගේ ඇඟට වෙන අමුත්තක් දැනුනේය. නිර්මාල් ඇඳට ආවේ අමන්දා ඒ හැඟීම් එක්ක ඒ අතට මේ අතට පෙරලෙද්දීය.
කාමරේ ලයිට් නිමී ගියේය. නොනිමුනු පරිගනක තිරය විතරක් දැල්වුනේය.
නිර්මාල්ගේ තමන්ගේ සිරුරේ යාන්තමින් තැවරෙද්දි අමන්දාට බොහෝ කලකින් නොදැනුනු හැඟීමක් දැනුනාය. ඈට තවත් ඒ ස්පර්ශය හොඳින් දැනෙන්න උවමනා විය. ඈ ඔහුට සමීප වූවාය.
නිර්මා….ල්..
ඈ හෙමින් මතුළාය.
හ්ම්…. නිර්මාල් සාමාන්‍යයෙන් ඇඳට වැටෙන්නෙම නිදාගෙනය.
ඈ හෙමින් ඔහුගේ අතක් රැගෙන තමන්ගේ ටීෂර්ට් එක ඇතුලෙන් දමාගත්තාය. යන්තමින් පියයුරුවල වැදෙන්නට ඉඩහැරියාය..
අප්‍රාණිකව තමන්ගේ පියයුරු මත දැවටෙන ඇඟිලිවලින් අමන්දා මුසපත් විය. ඈට තුරුල් වෙන්නට උවමනා විය. ඒ ඇඟිලිවලින් තමන්ගේ පියයුරු මිරිකෙනවාට ආසා විය.
නිර්මා….ල්.. මෙවර ඈ කීවේ අනුරාගී සුසුමක්ද සමගය. තමන්ටම පාලනය කරගත නොහැකි පරිදි ඈ නිරුවත් කකුලක්ද නිර්මාල්ගේ සිරුර මතින් දමා ගත්තාය.
නිර්මාල්ගේ ඇස් ඇරුනි.
මොකෝ මේ?
ඔහු ඇසුවේ යම් රෝගයක් දැයි අසන නියාවෙනි. ඒ ස්වරයෙන්ම අමන්දාගෙ දැහැන් බිඳුනි. කකුල ආපසු නිසි තැනට ආවේය. අමන්දා අනිත් පැත්ත හැරුනාය.
කාමකතා චක්‍රවර්තී රෝලන්ඩ් කේ පෙරේරා ලියයි
