(ඉකොනොමිස්ට් සඟරාව)
ලංකාවෙ අශ්ශීල දේවල් තහනම් කරන්න අලුතෙන් නීති ගේන්න හදනවා. අලුතෙන් සදාචාරය රකින්න හදනවා. ඒත් මේ වෙද්දි අරාබියෙ ඒ නීති වෙනස් කරන්න අරගල කරනවා. ඒ කියන අශ්ශීලත්වය ඉතිහාසයේ උරුමයක් විදිහට නැවත කියවනවා. සදාචාරවාදී රෙජීම පාලනයන්ට විරුද්ධව ලිංගික කැරලි ක්‍රියාත්මක වෙනවා.
අපි පස්සට යද්දි අරාබියත් ඉස්සරහට යනවා.
දශක ගානක් තිස්සෙ මැදපෙරදිග රෙජීම් විසින් කිව්වෙ සමලිංගිකත්වය බටහිර දෙයක් කියල. ඒක සදාචාර විරෝධීයි කියල. අද වෙනකොට මේ ගැන සමලිංගික සමාජ ක්‍රියාකාරීන් තමන්ගේ විරෝධය පලකරනවා. හොමෝෆෝබියා හෙවත් සමලිංගික විරෝධයයි ඇත්තටම බටහිරින් ආපු සංකල්පයක් වෙන්නෙ. ඒක එන්නෙ පියුරිටන්වාදී යුරෝපීයන්ගෙන්. ඒක හින්දයි ටියුනිසියානු සමාජ අරගලකරුවන් යටත්විජිතවාදී නීති අකුලන්න කියල සටන් කරන්නෙ. ප්‍රංශ ජාතිකයන් විසින් අවුරුදු සීයකට කලින් තමයි සමලිංගිකත්වය තහනම් කරන නීති මැදපෙරදිගට හඳුන්වා දුන්නෙ කියල ඒ අය පෙන්වා දෙනවා. ඉස්ලාම් ශිෂ්ටාචාරයේ තිබුණු විවෘතබව නැති කළේ ඔවුන් කියල රාමි කූලි කියන ටියුනිසීයානු සමාජ ක්‍රියාධරයා කියනවා.
ඉතිහාසය කියන්නෙ සංකීර්ණ ක්‍රියාවලියක්. හැමකාලයකම වගේ විවිධාකාරයෙන් අන්තගාමීත්වය පැවතුනා. නමුත් ඉතිහාසයේ අරාබි පාලකයන් විසින් සෙක්ස් සම්බන්ධ වඩා ලිබරල් පිළිවෙත් පවත්වාගෙන ගිය යුගයන් මේ ක්‍රියාකාරීන් විසින් සළකුනු කරලා පෙන්නනවා. උදා විදිහට කාලිෆ් අමීන් නැමැති 19වන සියවසේ බැග්ඩෑඩයේ පාලකයාට සිටි පිරිමි පෙම්වතා ගැනත් ඒ කාලයේ සමලිංගික කවීන් උත්කර්ෂයට නංවා ඇති අන්දමත් ඔවුන් පෙන්වා දෙනවා. ඒ වගේම ‘මුජුන්’ නැමැති කාමලෝලී කුනුහරුප විදිහට හඳුන්වන කවි සම්ප්‍රදායකින් ඔවුන් කවි උපුටාගනිමින් ගායනා කරනවා. 19 වෙනි සියවසේ මැදපෙරදිගින් වැඩි කොටසක් පාලනය කළ ඔටෝමන් අධිරාජයා ඇමරිකාවට සහ බ්‍රිතාන්‍යයට පෙර සමලිංගිකත්වය නීතියෙන් වරදක් නොවන වග ප්‍රකාශ කළ බවත් මේ අය පෙන්නලා දෙනවා.
‘ඒ කාලෙ ඔයාට ඕන නම් ගැහැණියක් සමග නැත්නම් පිරිමියෙක් සමග ලිංගිකව හැසිරීමේ නිදහස තිබුන’
අප්‍රිකානු පළමු සමලිංගික සංවිධානය වන අබු නවාස් ආයතනයේ සංක්‍රාන්ති ලිංගික නිර්මාර්තෘ කියනවා. මේ සංවිධානයේ නම පවා ප්‍රකට අරාබි සමලිංගික කවියෙකුගේ නමකින් ගත්තක්.
‘ඒ කාලෙ පිරිමි හිටියා ගැහැණු වගේ අඳින පළඳින සහ ජීවත් වෙන. අද වගේ කාටවත් ඒක ප්‍රශ්නයක් වුනේ නෑ’
මේ අතර 13 වෙනි සියවසේ අහමඩ් අල්-ටිෆාෂි කියන අරාබි සෙක්සොලොජිස්ට් කරපු කතා සහ කවි එකතුවට බේරූට් පුස්තකාලවල ඉල්ලුම වැඩිවෙමින් යනවා. ඔහු කියන විදිහට ශිෂ්නය යෝනියකට වඩා ගුද සංසර්ගය පිනිස නිර්මාණය වුනු හැඩයක්. සම්භාව්‍ය සහ ඔටෝමන් යුගයේ කවිවල පිරිමි පිරිමි ආදරවන්තයන් ගැන බොහෝ තැන්වල සඳහන්වන අතර මේ සමලිංගික කණ්ඩායම් විසින් දැන් ගැහැණු ගැහැණු ප්‍රේමයන් පිළිබඳ කවිත් අතීතයෙන් අරන් ඉස්මතු කරන්න පටන් අරගෙන තියෙනවා.
‘අනූවක් වන්දනා අතර අපි කෙතරම් ඇතිල්ලෙන්න ඇත්ද සොයුරිය
ශිෂ්න මුණ්ඩයක් ඇතුල්වනවාට වඩා ඒ කෙතරම් ප්‍රීතීමත්ද අදෘෂ්‍යමානද?’
එක කවියක එහෙම තියෙනවා.
සමලිංගික කවි විතරක් නෙමෙයි මේ පුනරුදයට ලක්වෙමින් තියෙන්නෙ. මුහම්මද් ඉසායි කියන ‘කුයර්’ නර්තන ශිල්පියා මේ වෙද්දි කයිරෝ සහ බේරුට්වල කලක ප්‍රකටව තිබුනු පිරිමි බෙලි ඩාන්ස් සම්ප්‍රදායන් නැවත අවදි කරනවා. පිහාටු මාල සහ යට ඇඳුම් පිටින් එයා මේ නැටුම් ටියුනිසියාවෙ ක්ලබ් වල නටනවා.
‘පිරිමින්ට තමන්ගේ කාන්තා අර්ධය ප්‍රදර්ශනය කරන එක සාමාන්‍යයක් වෙලයි තිබුනෙ. ඒක සතුටක් වගේම කලාවක්’ එයා කියනවා.
මේ අතර සමහර ක්‍රියාකාරිකයන් නීතිය පැත්තෙන් අධ්‍යනය කරනවා. එතනදි පැරණි නීති ක්‍රමවල විශාල පරස්පරයන් හඳුනාගෙන තියෙනවා. සම්භාව්‍ය ජූරිය විසින් අනිවාර්යෙන්ම කුරානයේ පැහැදිලිව දක්වා ඇති ගුද සහ මුඛ සංසර්ග තහනම පෙන්වා දෙනවා. ඒත් මේක අදාල වෙන්නෙ කොයිතරම් ගැඹුරකට ශිෂ්නය ගියොත්ද කියන එක ගැන විවාද පැවතිලා තියෙනවා. ෂියා මුස්ලිම් ග්‍රන්ථවලට අනුව චර්මඡේදනය කළ සීමාව පහුවුනොත් තමයි මේක පාපයක් වෙන්නෙ. ඒත් ජිහාඩ්වාදීන් මේ වෙද්දි නබිතුමා විසින් කියා ඇති පරිදි කියල සමලිංගිකයන්ව වහලවල් උඩින් බිමට අතාරිනවා. ඒත් ඉතිහාසෙ කිසිම තැනක මේ විදිහට ඒ වගන්තිය මතුපිට අර්ථයෙන් ක්‍රියාත්මක වෙලා නෑ.
මේ විදිහට සමලිංගික ප්‍රජාව නැවත ඉස්ලාමය වැළඳගැනීම ගැන විවේචන තියෙනවා.
බොහොමයක් ස්ත්‍රීවාදින් නිරාගමිකයන්. මුස්ලිම් පූජකයන් පුරුෂාධිපත්‍යයේ සංකේත විදිහටයි ඒ අය දකින්නෙ. නමුත් අරාබි පාලකයන් අතින් අත්අඩංගුවට පත්වෙන, වධ හිංසාවට සහ වාරණයට ලක්වෙන සමලිංගිකයන් වෙනුවෙන් ඒ අය සහයෝගය දක්වන්න, ඉදිරිපත් වෙන්න මේ පිරිස් කොයිවෙලාවකවත් මැලිවෙන්නෙ නෑ.
‘ඉස්ලාම් දහම නෙමෙයි ප්‍රශ්නය. ඒ දහමේ නාමයෙන් අපිවත් මැදපෙරදිගත් පාලනය කරන්න එන පීඩක රෙජීමයන් තමයි ඇත්ත ප්‍රශ්නය’
ලෙබනනයේ මානව අයිතිවාසිකම් පිළිබඳ පර්යේෂිකාවක් වන රාෂා යූන්ස් ප්‍රකාශ කරනවා.
ඉස්ලාමය එහෙම නම් බුද්ධාගම කොහොම ඇද්ද?
