අමා දිසානායක කියල ගෑනු කෙනෙක් මනෝ උපදේශිකාවක් විදිහට නුවර පොලිසියට කරන වැඩසටහනක වීඩියෝවක් සංසරණය වෙනවා. මේක නිකං යූටියුබ් වීඩියෝවක් වුනානං කතා කරන්න වටිනකමක් ඇති දෙයක් නෙමෙයි. ඒත් අමා මෙතනදි ගිහින් උපදෙස් දෙන්නෙ පොලිසියට. ඒ නිලධාරීන් ලවා කෑගහලා ප්‍රතිඥා ගන්නවා තමන් සමලිංගිකත්වයට විරුද්ධයි කියල. මං දන්නෙ නෑ ලිංගිකත්වය මත වෙනස්කොට සැලකීම පුහුණු කරවන මේ වගේ වැඩසටහන්වලට රාජ්‍ය ආයතනවල ඉඩදෙන්නෙ මොන ප්‍රතිපාදන යටතෙද කියල.
මේ ගැන මංගල සමරවීරත් දෙරණෙදි ප්‍රශ්න කරනවා.
අමා දිසානායක මේ විදිහට පොලිසිය තුල සමලිංගික විරෝධය වර්ධනය කරන්න උත්සාහ කරන්නෙ පොලිස්පති තුමාගේ අනුදැනුම ඇතුවද කියල මංගල එතනදි අහනවා.
පොලිසිය කියන්නෙ ලිංගිකත්වය සම්බන්ධ කාරණාවලදි කොහොමත් අන්තිම ග්‍රාම්‍ය තැනක පවතින ආයතනයක්. වෙරලක ඉන්න පෙම්වතුන් අල්ලාගෙන යාමත් සදාචාරය රකින මෙහෙවරක් හැටියෙන් සළකන පොලිසිය අතින් වෙනස් ලිංගිකත්වයන් ඇති පිරිස් නිතර අතවර, අපහාස සහ අපහරණයන්ට ලක්වෙනවා. පොලිසියට ඒ දේවල් උගන්නන්නෙ, ඒ පිරිහුනු මතවාදයන් සනාථ කරන්නෙ, ඔවුන්ට ඒවා සමාදන් කරවන්නෙ අමා දිසානායක වගේ කට්ටිය.
සමරිසිභාවය කියන දේ මානව චර්යාවට විරුද්ධයි කියල අමා කෑ ගහලා කියනවා. මානව ඉතිහාසය ලියවෙන්න ගත්ත දවසෙ ඉඳන්මත් පවතින සමලිංගිකත්වය මානව චර්යාවට විරුද්ධ වෙන්නෙ කොහොමද කියල මට තේරෙන්නෙ නෑ. අනිත් පැත්තෙන් සමලිංගිකත්වය මානව චර්යාවක් නෙමෙයිද එතකොට?
හැමෝම සමලිංගිකයන් වුනොත් ළමයි හදන්න බෑ කියල තමයි අමා මානව වර්ගයා රැකගන්න ඉස්සරහට එන්නෙ. ඉතින් හැමෝම සමලිංගික වෙන්නෙ මොකටද? එහෙම වෙන්නෙ කොහොමද? මේවා දැවෙන ප්‍රශ්න. අනිත් අතට අමා හිතන් ඉන්නෙ ලෝකෙ මිනිස් ජනගහනය අඩුවෙමින් යනවා කියලද? අඩුගානෙ ලංකාවෙවත් ඒක එහෙමද? අමා කියන විදිහට හැමෝම අනිවාර්යෙන් ළමයි හදන්නම ඕනද? සෙක්ස් කරන්න අවසර තියෙන්නෙ ළමයි හදනවා නම් විතරද?
දරුවන් හැදීම කියන කාරණයට බැහැරින් සෙක්ස් නොකළ යුතුයි කියල කිව්වෙ ක්‍රිස්තියානි පල්ලිය. මේ වෙද්දි අපි සෙක්ස් කරද්දි වැඩියෙන් මහන්සි වෙන්නෙ ළමයි නොහදා ඒක කරගන්නෙ කොහොමද කියන එකට. කොන්ඩම්, උපත් පාලන පෙති, ගබ්සා මේ හැම විප්ලවයක්ම සිද්ද වෙන්නෙ ළමයි හැදීම අඩු කරගැනීමේ උවමනාව ඒ තරම් දරුණු හින්ද. මිනිස්සු සෙක්ස් කරන්නෙ ආස්වාදයට. තෘප්තියට. දරුවන් හැදීම සහ සෙක්ස් කිරීම අතර සම්බන්ධය බිඳිලා දැන් සියවස් ගානක් වෙනවා. අමා තාම අපේ පොලිසියට උගන්නන්නෙ ඒ කුණුබක්කියට වැටුනු අදහස්. ඊට පස්සෙ පොලිසිය ඒ කුණු ගෙනැත් අපේ ඇඟේ හලනවා.
මෙතනදි අමා දිසානායක සමලිංගිකත්වය ගැනත් කිසි දෙයක් නොදන්නා වග ලැජ්ජාවකින් තොරවම හෙලි කරනවා. තමන්ගේ දරුවා සමලිංගිකයෙකුගේ ගොදුරක් වෙනවට කැමතිද කියල අමා අහනවා. ඒ බයටම මිනිස්සු සමලිංගිකයන්ට විරුද්ධ වෙන්න ඕන කියලයි එයා කියන්නෙ.
ළමා අපචාර සහ සමලිංගිකත්වය කියන්නෙ එකක් විදිහටයි අමාට තේරෙන්නෙ. පහුගිය කාලයක් පුරාම අපේ දැරියන් අතවරයට ලක්වුනේ සමලිංගිකයන් අතින් නෙමෙයි. විෂම ලිංගික චීවරධාරී, පොලිසි, නීති, වෛද්‍ය, මැති ඇමති ආදී පිරිස් අතින්. සමලිංගිකත්වය සහ ළමා අපචාර අතර සම්බන්ධය මේ මනෝ උපදේශකවරිය කොහොම ගොඩනගනවද කියන එක දන්නෙ නාථ දෙයියොම විතරයි. ළමා අපචාරවලට හේතුවෙන කාමුකත්වය කියන්නෙ පීඩොෆීලියාව. ඒක සමරිසි හෝ විෂම හෝ වෙනත් ඕනෑම ලිංගිකත්වයක් දරන කෙනෙක් අතින් වෙන්න පුළුවන්. සමලිංගිකයන් ළමා අපචාරිකයන් හැටියට පොලිසියට ඉගැන්වීම කොයිතරම් භයානකද?
එහෙම නැත්නම් එයා සමලිංගිකත්වය යනු බෝවෙන තත්වයක් කියලා හිතුවද දන්නෙත් නෑ. සමලිංගිකයෙක් හා ඇසුරු කිරීමෙන් ඔබේ දරුවා සමලිංගිකයෙක් විය හැකිය වගේ ලෝකෙ පළමු වරට යම් මනෝ විද්‍යාත්මක හෙලිදරව් කිරීමක් අමා කරනවා වෙන්නත් පුළුවන්. ලංකාවෙ මෑතක ඉඳන් ගොඩක් විද්‍යාව සම්බන්ධ කලාපවල අපි ලෝකය හෙල්ලුම් කන වර්ගයේ හෙලිදරව් කිරීම් කරනවා.
ඊට පස්සෙ අමා දිසානායක සම්පූර්ණයෙන්ම නිරුවත් වෙනවා. එයා කියනවා පහුගිය කාලෙ මේ සමරිසි පිරිස් එකතු වෙලා ආණ්ඩුව පෙරලුවා කියල. නැවත ඒ වගේ දෙයක් වෙයි කියල අනතුරු අඟවනවා. මේක පොහොට්ටුවෙන් ගෙනාපු සමනළ විරෝධයත් එක්ක හරියටම එක මත එක පිහිටනවා. ප්‍රොපගැන්ඩාව එලිවෙනවා. මේ සමරිසි විරෝධය පිටිපස්සෙ තියෙන්නෙ ජාතිවාදී ආගම්වාදී රාජපක්ෂ දේශපාලනයේ ජනප්‍රිය මතවාදයමයි. පැණියෙ ඉඳන් සමරිසිභාවය දක්වාම විද්‍යාව සපයන්නෙ එකම අධිකාරියක්.
දැන් අපි අමාව පැත්තකින් තියලා මේ කතාවෙ ඇත්ත පැත්ත ගැන බලමු. අමා දිසානායක කරපු පර්යේෂණයන් අනුව කොහොම වුනත් ලෝක සෞඛ්‍ය සංවිධානය කියන විදිහට සමලිංගිකත්වය කියන්නෙ කිසිසේත්ම මානසික ව්‍යාධියක් නෙමෙයි. විකෘතියක් නෙමෙයි. පූර්ණ නිරෝගී මනුස්සයෙකුගේ ලිංගික පිහිටීම සමලිංගික වෙන්න පුළුවන්. ඒක තමයි ලෝකය පිළිගන්නා විද්‍යාත්මක මතය වෙන්නෙ.
ස්ත්‍රී හෝ පුරුෂ සමලිංගිකභාවය, බයිසෙක්ෂුවල් නැත්තං ද්විත්ව ලිංගිකභාවය, සංක්‍රාන්ති හෝ අන්තර් ලිංගිකභාවය යන කිසිවක් රෝගී, විකෘති තත්වයන් නොව ඒවා මානව ලිංගිකත්වයේ විවිධත්වයන් හැටියෙන් ලෝක සෞඛ්‍ය සංවිධානය පිළිගන්නවා.
ඒ ගොල්ලොන්ගෙ තියෙනවා ICD- International Classification of Diseases කියල අන්තර්ජාතික රෝග වර්ගීකරණයක්. 1977 වෙනකල් ඒකෙ සමලිංගිකත්වය රෝගයක් වශයෙන් දක්වලා තිබුන. ඒත් 1990 වෙද්දි ලෝක සෞඛ්‍ය සංවිධානය ඒක ඉවත් කරලා සමලිංගිකත්වය නිරෝගී ලිංගික තෝරාගැනීමක් හැටියෙන් අවධාරණය කළා.
නමුත් මේ අමා දිසානායක වගේ අය විසින් නිර්මාණය කරන හෝමොෆෝබියා කියන තත්වය, ඒ කියන්නෙ සමලිංගික භීතිකාව මානසික රෝගී ලක්ෂණ දරන්න පුළුවන් කියල ලිංගික වෛද්‍ය විද්‍යාව පිළිබඳ ජර්නලයේ පළවෙන පර්යේෂණයකින් එලිවෙනවා. හෝමොෆෝබියාව ඇති අයගෙ සයිකොටිසිසම් පෞර්ෂයක්, ඒ කියන්නෙ ප්‍රකෝපකාරී, අනෙකා කෙරෙහි වෛරය මුසු, ආවේගකාරී, සමාජ විරෝධී හැසිරීම් සහ අපරිණත ආරක්ෂන යාන්ත්‍රණ (ඩිෆෙන්ස් මිකැනිසම්) දරන පෞර්ෂයක් දකින්න ලැබෙනවා කියල ඒ පර්යේෂකයන් කියනවා. මේ පෞර්ෂය ඇති අය මනෝව්‍යාධිමය තත්වයට පත්වීමේ අවදානමක් දරනවා.
අනිත් පැත්තෙන් මේ හොමෝෆෝබියාව නිසා සමාජයේ සමලිංගික දරුවන්ට ආතතිකර තත්වයක් ඇති කරනවා. ඒ අයට මානසික කායික පීඩා ඇතිවිය හැකි වාතාවරණයක් නිර්මාණය කරනවා. ඒකෙන් ඒ දරුවන් තුල ඩිප්‍රෙෂන් වගේ රෝගී තත්වයන් ඇති කරන්න පුළුවන්. මේ නරක ප්‍රතිඵලත් අවසානයේ දරන්න සිද්ද වෙන්නෙ සමාජයටයි. විවෘතව ලිංගිකත්වයන් බාරගන්නා සමාජයක පුරවැසියන්ගේ මානසික තත්වය වඩා යහපත් සහ නිරෝගී බව පර්යේෂණවලින් ඔප්පු වෙලා තියෙනවා.
සමලිංගික සහ අනෙක් ලිංගිකත්වයන් ප්‍රතික්‍ෂේප කරන ලෝකයේ එක කඳවුරක් තියෙනවා. අරාබිය, ඉරානය, උගන්ඩාව, රුසියාව වගේ රටවල සමලිංගිකත්වය පීඩාවට ලක්කරන නීති තියෙනවා. අපේ පොලිසිය ආදියට මේ ලබා දෙන උපදේශකත්වයන් හරහා අපේ රාජ්‍ය මතවාදය පිහිටන තැනත් සළකුණු වෙනවා. අපි නිදහස් ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී රටවල් වෙතින් මේ ප්‍රතිගාමී ඒකාධිපති රටවල් පැත්තට ගමන් කරමින් ඉන්නවා.
සිග්මන්ඩ් ෆ්‍රොයිඩ් මේ හොමොෆෝබියා හෙවත් සමරිසිභීතිකාව තේරුම් ගන්න හොඳ පැහැදිලි කිරීමක් ගේනවා. කෙනෙක් විෂම ලිංගික වෙන්නෙ ජීව විද්‍යාත්මක කාරණා නිසා පමණක් නෙමෙයි කියල ෆ්‍රොයිඩ් කියනවා. මේ දැඩි විෂම ලිංගිකත්වය පිටිපස්සෙ තියෙන්නෙ දෙමව්පියන්ගෙන් සහ සමාජයෙන් ලැබෙන සමරිසි විරෝධය බව එයා කියනවා. ඒ කියන්නෙ අපි විෂම ලිංගික වෙන්නෙ සමලිංගිකත්වයට ඇති බය නිසා.
ෆ්‍රොයිඩ් කියන විදිහට හැම දරුවෙකුටම තමන්ගේ සමාන ලිංගික මව හෝ පියා ගැන ආකර්ශනයක් පවතිනවා. මේක විසඳෙන්නෙ ඊඩිපස් සංකීර්ණයෙදි. ඒත් සමහර අයගෙ මේක හරියට විසඳෙන්නෙ නෑ. ෆ්‍රොයිඩ්ගෙ අදහස් තවත් ඉස්සරහට අරගෙන ගිහින් සැන්ඩර් ෆෙරන්චි කියන හංගේරියානු මනෝවිශ්ලේෂකයා මේ සමරිසිභීතිකාව ගැන තවදුරටත් හොයනවා. මේ භීතිකාව පිටිපස්සෙ තියෙන්නෙ තමන්ගේ යටපත් කළ ආශාව කියලා ෆෙරන්චි කියනවා. සමරිසිභාවය ගැන තියෙන බය, පිළිකුල, විරෝධය තමන් තුලම ඒ ගැන පවතින කැමැත්තට ප්‍රතිවිරෝධයක් හැටියෙන් ඇතිවෙන තත්වයක් කියල ෆෙරන්චි විස්තර කරනවා.
මේ සමරිසිභීතිය පිටිපස්සෙ තියෙන තව කාරණයක් තමයි සිම්බොලික් රේසිසම් නැත්තං සංකේතමය වර්ගවාදය කියන එක. කලුසුදු භේදය, දෙමළ සිංහල භේදය ආදී විදිහට අපි හදාගත්ත අපේ කල්පිත වටිනාකම් පද්ධතියක් වඩා උසස් සහ මාරයි කියන හැඟීම මේ ලිංගික ප්‍රශ්නෙදිත් තියෙනවා. සමරිසිභාවය එක්ක අපි ස්වභාවිකයි කියල පිළිගන්න පවුල, ලිංගිකත්වය, අපේ ලිංගික තත්වය වගේ සංකේතීය කාරණා අර්බුදයට යනවා. අපේ ආගම්වලින් ගොඩනගපු ගතානුගතික විශ්වාස අවුලට යනවා. එතකොට අපිට අනාරක්ෂිත තත්වයක් ඇතිවෙනවා. අපි බය වෙනවා. ප්‍රචන්ඩ විදිහට ඒක යටපත් කරන්න හදනවා. සමරිසි විරෝධය පිටිපස්සෙ තියෙන්නෙත් ජාතිවාදය ආගම්වාදය පිටිපස්සෙ තියෙන වර්ගවාදයම තමයි. එක විදිහක වෙනස් කොට සැලකීමක් තියෙන කෙනෙක් ළඟ අනිත් සියල්ලත් අඩුවැඩි වශයෙන් තියෙන්නෙ ඒකයි. උදා විදිහට ජාතිවාදියෙක් නම් බොහෝවිට එයා සමරිසි විරෝධියෙක්. මේ හෝමොෆෝබියාව රාජපක්ෂ මතවාදය එක්ක ඉබේටම ගැටගැහෙන්නෙ මෙතනදි. ඇත්තටම මේ ලිංගිකත්වය පිළිබඳ අර්බුදය තමයි ජාතිය ආගම රකින්න කියල සිංහ වෙස් අරගෙන හපන්න පනින්නෙ.
Chinthana Dharmadasa
